Het mysterie van de verdwenen badjas – deel 2

Welkom terug bij mijn detective-serie het mysterie van de verdwenen badjas – deel 2 vandaag. In de vorige aflevering hebben we Michelle gevolgd naar de sauna en was ze lekker aan het ontspannen, maar iets zegt me dat daar snel verandering in gaat komen…

Waar is mijn badjas?

Terug uit het dompelbad merkte Michelle dat ze haar handdoek over de verkeerde badjas heen had gehangen. Alle witte badjassen aan de kapstok leken ook zo veel op elkaar. Ze kon moeilijk van de spa verwachten dat die badjassen in allerlei verschillende kleuren zou verhuren. Ze probeerde zich te herinneren waar ze precies haar badjas op had gehangen, maar het was lastig.

Terwijl ze langs de badjassen aan de kapstok liep, hopend dat één ervan haar extra bekend voor zou komen, kwam ze iets anders tegen dat ze goed kende: haar plastic tasje met waterflesje. Alleen. Zonder badjas. Michelle voelde de kleur uit haar gezicht wegtrekken terwijl ze zich probeerde te beseffen wat dit betekende. Iemand anders had haar badjas aangetrokken… en het sleuteltje van de kluis zat nog in de zak!

Paniek!

Snel keek Michelle om zich heen, hopend dat iemand haar zou zien staan bij dit flesje en zich zou realiseren dat ze de verkeerde badjas droegen. Dat gebeurde echter niet. In plaats daarvan zag ze zeker tien mensen lopen in dezelfde witte, wafelstof badjas als die zij gehuurd had, waarschijnlijk ook nog eens allemaal in maat XL. Ze had geen idee wat ze nu moest doen.

Terwijl ze om zich heen keek, zag ze niet alleen mensen in dezelfde witte badjassen, maar ook een aantal in badjassen in andere kleuren. Die hadden ze waarschijnlijk zelf meegenomen. Een man liep in een chic uitziende antracietkleurige badjas, een vrouw droeg een pastel-roze badjas met een subtiel patroontje erop. Een oudere dame had een beige badjas aan van wollig badstofkatoen.

Eigen badjas mee

Michelle begon zich een beetje jaloers te voelen op de mensen die zelf een badjas meegenomen hadden. Die zouden dit probleem niet hebben! Zelfs de jonge man die langs kwam lopen in een witte badjas waar zijn initialen op geborduurde waren in een elegant handschrift, zou zijn badjas gemakkelijk terug kunnen vinden. Misschien niet in één oogopslag, maar toch zeker als hij wat beter keek.

Maar de gehuurde badjas van de spa zou lastig worden. De badjas die Michelle had, was echt exact hetzelfde als de meeste andere badjassen aan de kapstok of die gedragen werden door andere mensen. Ze maakte meteen een afspraak met zichzelf: na vandaag zou ze zelf een badjas kopen. Deze stress had ze niet nodig op haar relaxte dagje uit. Ze zou er een zoeken in een opvallende kleur of gewoon heel groot haar naam op de achterkant laten borduren, zodat er geen twijfel meer kon bestaan.

Verdachten

Het voelde een beetje flauw om te zoeken naar ‘verdachten’. Waarschijnlijk had iemand gewoon gedachteloos de verkeerde badjas van de kapstok gepakt. Het waterflesje dat ze bij zich had was een plastic flesje van een merk mineraalwater dat veel gedronken werd. Het was dus niet ondenkbaar dat iemand anders exact hetzelfde flesje bij zich had én exact dezelfde badjas. Michelle zuchtte. Wat nu?

Ze kon kijken of ze iemand anders uit dezelfde waterfles zag drinken en degene aanspreken. Het voelde als een ontzettend ongemakkelijk idee. Mensen kwamen hier voor hun rust! Niemand had toch zeker zin om zomaar aangesproken te worden met de vraag ‘hé, draag jij toevallig mijn badjas?’. Wat als ze boos zouden worden? Wat als iemand het sleuteltje had gevonden en al besloten had om haar kluisje open te maken?

Hetzelfde flesje

Michelle liet haar ogen door de spa gaan, op zoek naar de lichtblauwe kleur van het plastic flesje dat ze bij zich had gehad. Was dit een goede manier om te beginnen? Wie weet had degene die haar badjas had gepakt wel helemaal niet hetzelfde flesje bij zich. Maar ze moest ergens op af gaan en ze kon moeilijk iedereen aanspreken die een gehuurde saunabadjas droeg. Dan zou ze de hele dag bezig blijven.

Vanuit haar ooghoek zag ze wat ze zocht: een lange vrouw zat op een ligstoel met een waterflesje in exact dezelfde lichtblauwe kleur! Even voelde Michelle zich blij, maar dat gevoel trok snel weg toen ze zich bedacht dat ze hier wat mee zou moeten. Ze was van nature niet bijzonder verlegen, maar om iemand die ze niet kende te vragen of zij toevallig haar kleding aan had getrokken… het voelde ongemakkelijk.

Een praatje maken

Hoe kon ze dit op een tactvolle manier aanpakken? Moest ze de vrouw eerst gewoon aanspreken om een praatje te maken en dan zeggen dat ze haar badjas kwijt was? Misschien was het een goed idee om haar handdoek om te slaan, want op dit moment droeg ze helemaal niks! Dat maakte de hele situatie nog een stapje erger. Het was normaal, om naakt te zijn in de spa, maar het was ook normaal om iets aan te kúnnen trekken als ze zou willen.

Met haar handdoek als een jurkje om zich heen gevouwen haalde ze een paar keer diep adem voordat ze, zelfverzekerder dan ze zich voelde, op de vrouw af stapte. “Pardon,” zei ze toen ze naast haar stond. “Ik ben mijn badjas kwijt. Heeft u toevallig de sleutel van kluisje 231 in uw zak? Ik zag dat we dezelfde waterfles hadden.”